Who’s afraid of Virginia Woolf E. Albee
'Wie is er bang van Virginia Woolf ? Wie is er bang om zonder illusie te leven?'
Het toneel is donker. Gestommel aan de voordeur. We horen Martha's gelach. De deur gaat open. De lichten worden aangestoken. Martha komt binnen, gevolgd door George.
In 2005 bracht de KOE voor het eerst Who’s Afraid of Virginia Woolf, naar Edward Albees klassieker uit 1962. Met Martha en George slaat Albee het ideaalbeeld van de ‘American Dream’ aan diggelen: twee gedesillusioneerde mensen die zich aan de sleur van hun relatie trachten te onttrekken door middel van leugens en illusies.
Na een faculteitsfeestje belanden Nick, een ambitieuze jonge hoogleraar, en Honey op het appartement van de oudere professor en zijn vrouw. Eerst zijn zij, net als het publiek, slechts toeschouwers, maar langzaamaan worden ze meegesleurd in de wrede mentale spelletjes die het koppel met elkaar speelt, verdwaald ergens op de schemerige grens tussen fictie en realiteit.
Meer dan 50 jaar na datum is Albees tekst nog steeds even relevant, en de bewerking van de KOE is nog steeds een mijlpaal in hun 30-jarige bestaan. In het kader van het jubileumjaar van de KOE in 2019 mocht deze herneming van Who’s Afraid of Virginia Woolf dan ook niet ontbreken!
Van en met Natali Broods, Peter Van den Eede, Michael Vergauwen en Tanya Zabarylo
Originele bezetting Natali Broods, Peter Van den Eede, Karolien De Beck en Nico Sturm
Naar de tekst van Edward Albee
Scenografie ov Hanneke van de Kerkhof
Lichtdecor ov Jan Goedemé
Geluidsdecor ov Pol Geusens
Techniek Bram De Vreese, Shane Van Laer
Productie de KOE
Pzazz.be, Pieter T'Jonck (11/8/2019)
De Correspondent, Micha Wertheim (4/3/2019)
De Volkskrant, Karin Veraart (18/2/2019)
Riro Toneelrecensies, Piet Van Kampen (18/2/2019)
Theaterkrant, Sander Janssens (16/2/2019)
De Standaard, Geert Sels (9/2/2019)
De Bond, Pol Arias (20/5/2005)
www.enola.be, Brecht Hermans (12/5/2005)
De Standaard, Mark Cloostermans (6/5/2005)
De Morgen, Wouter Hillaert (4/5/2005)
Ons Erfdeel jaargang 48, Fred Six (2005)
‹De Koe keert het stuk binnenste buiten, en maakt het zo veel radicaler en hedendaagser dan Albee het zich wellicht voorstelde. ›
≤Pieter T'Jonck, Pzazz.be (2019)≥
‹De Koe hoefde niets aan de tekst te veranderen om een onheilspellende, hedendaagse maatschappelijke draai aan het stuk te geven. De schoonheid waarmee die wisseltruc werd uitgehaald gaf mij even een gevoel van troost.›
≤Micha Wertheim, De Correspondent (2019)≥
‹Met het lichtvoetige, transparante toneelspel dat we inmiddels goed van ze kennen [...] waakt het collectief ervoor dat de vele uitbarstingen die dit stuk rijk is, ook maar enig moment melodramatisch worden.›
≤Sander Janssens, Theaterkrant (2019)≥
‹Zag het stuk nooit eerder met een George die het gevecht met zo'n geïroniseerd sarcasme aanging. Nog nooit ook met een George die het publiek zo voor zijn karretje wist te spannen. Een heerlijke voorstelling!›
≤Riro Toneelrecensies - via facebook (2019)≥
‹Zo zullen de acteurs hun toeschouwers vaker benaderen, met een woord, een blik van wanhoop of verstandhouding. Dat levert heel grappige momenten op, en het spel is virtuoos.›
≤Karin Veraart, De Volkskrant (2019)≥
In hun ‹Who’s afraid of Virginia Woolf?› laten alle vier acteurs van de KOE zien dat ze ware meesters zijn in het verbeelden van 'de ondraaglijke lichtheid van het bestaan' in Albee's klassieker. Wat een heerlijke voorstelling!
≤Piet Van Kampen, Riro Toneelrecensies (2019)≥
‹Het is ridicuul om te beweren dat Van den Eede talent heeft voor comedy: niemand kan zo snel en geloofwaardig van hypocriete gedistingueerdheid overstappen naar (al dan niet boosaardige) gekte.›
≤Mark Cloostermans, De Standaard≥
‹Dat Broods en Van den Eede perfect op elkaar ingespeeld zijn bewezen ze al in De man die zijn haar kort liet knippen. Het jongere koppel weert zich echter met branie tegen dit ervaren geweld. Meer hoeven wij hier niet aan toe te voegen: steengoed stuk, steengoede acteurs, steengoede productie. Zien!›
≤Zone 09≥
‹Van de KOE zijn we intussen gewoon geraakt dat de acteurs met duivels plezier telkens uit hun rol stappen. Je ziet ze hier virtuoos bezig, er wordt zelfs direct ingespeeld op reacties uit het publiek.›
≤Pol Arias, De Bond≥
‹Het stijlconcept van De Koe sluit hier naadloos aan bij het thematische spanningsveld van het stuk. Het spel van George en Martha is geraffineerd en complex.›
≤Fred Six, Ons Erfdeel≥
In de pers 
In de pers